Wednesday, March 31, 2010

Mina första två svenska dikter

این دو قطعه از همان هاست که آدم سالها بعد نگاهشان می کند و خجالت می کشد. من که کلا شعر فارسی گفتن هم مورمورم می کند. خوب اینها هم تکلیف مدرسه بودند، معذورم!


Snögubbe


Tjäna kära snögubbe!

Hur tålamodigt står du där

Det blir kalt, du står still

Vinden blåser, du står still

Farmorn dör, du står still

Du är endast rörd när våren kommer

Är du så oberörd

Eller så fruktansvärt trofast?





Farbror Adolf

Farbror Adolf är en hjälte

För sina barn och för sin fru

Du kan fråga alla i staden

Om det här om tvivlar du

Vaknar snart och sover sent

Så spännande är det helt ju

Farbror Adolf är så älskad

Av alla som bor i denna stad

Han är en hjälte utan häst

Hans liv är klart rad på rad

Varför då exakt är han så berömd?

Fråga mig är du intresserad!

Monday, March 08, 2010

تصویر

درست وسط آب یک میز چوبی با روکش آبی بود. دختر کوچولو با لباس سفید و جورابهای بلند سیاه آن بالا ایستاده بود و نرم نرم و مخملی آواز ملایمی را رو به دیواره‌ی رختکن و آدم‌های کنار آب می خواند. چهار قدم آن طرف تر هم آن گوشه‌ی دیگر میز پسر کوچولو با کت و شلوار مشکی پشت پیانو نشسته بود و با ملودی آرامی خواننده را همراهی می کرد. کل فضای استخر اصلی تاریک بود. فقط چند رشته نور از چند نورافکن سفید و رنگی روی سطح آب پخش بود و روی کف آبی استخر نقش و نگارهای موهوم می انداخت. دورتادورِ میز و روکش آبی میز و دختر و پسر و پیانوی نقلی ِ روی میز هم من و دیگران مثل همیشه شنا می کردیم. صدا با ریتم بالا و پایین رفتن سر در آب کم و زیاد می شد و شکل و رنگ نقش و نگار کف هم در نوسان بود. حس جدیدِ جالبی بود. بی خود نیست که این پست‌های من هرازچند گاهی باز سر از استخر در می‌آورند.