Sunday, August 08, 2010

آن‌ها

صحبت کردن لهستانی ها را وقتی گوش می‌کنم، آهنگ جمله ها، فراز و فرودِ هجاها، مکث ها و تاکیدهای‌شان این حس را القا می‌کند که دارند از یک مشکل بغرنج، غمی درونی، یک سرخوردگی، سردرگمی یا یک گرفتاری ازلی و ابدی حرف می زنند. حتی خنده های بینابینی هم کمرنگ و فروخورده و مدفون زیر سایه‌ی همان حس و حال فراگیر است.
شاید هم این برداشت تحت تاثیر خاطره‌ی ده‌گانه‌ی زبان اصلی است روی وی اچ اس های رنگ و رو رفته‌ی دست به دست کپی شده؛ فرمان ششم، دوم، هشتم، چهارم و همین طور تا آخر.